Wereldreis Michael en Sabine

We hadden een tip gekregen dat we zeker naar Koh Rong Samloem moesten gaan. Het zou een eiland zijn zonder gemotoriseerd vervoer op ongeveer 2 uur varen vanaf Sihanoukville . Geen idee wat we moesten verwachten maar omdat het ons wel leuk klonk gingen we er heen. Via een duikschool hadden wij onze trip geregeld, zij zijn nauw betrokken met het “dorpje” op het eiland. We zouden eerst lekker snorkelen en zouden daarna gedropt worden op het eiland.

Eenmaal op Kon Rong Samloem bleek het om 1 straat te gaan. Huizen stonden aan beide kanten van het strand en het strand was de weg. We vermoeden dat er een huis of 25 stonden. Links iets buiten het dorp stond een kamp voor zo’n 20 vrijwilligers (deze bestudeerde het leven onder water) en rechts waren 8 bungalows en dat was het “dorp”.

We hadden op het eiland geregeld dat we in de achterste bungalow konden want hier hadden we het mooiste uitzicht. Deze stond namelijk 10 meter van het water af. De combinatie van de zeelucht, het geluid van de golven, het uitzicht en de rust maakte het allemaal heel bijzonder. De rust maakte in de avond plaats voor feestgedruis.  Want wij waren op het juist moment aangekomen. Wat bleek nu, het hoofd van het eiland had 3 dochters  en zijn vrouw was net bevallen van een zoon.  Het nieuwe hoofd was dus geboren!  Genoeg reden voor het hoofd om het  gehele eiland uit te nodigen voor een groot feest. Hij kwam ons persoonlijk uitnodigen met een heuse uitnodiging. Lezen konden we het niet maar we begrepen dat die avond verwacht werden voor een hapje en een drankje. Om 7 uur kwamen we in het dorp aan, het feest was al goed op gang. Midden op het strand stonden stoelen en tafels en overal waren mensen aan het eten, drinken en aan het dansen.  Wij kregen een tafel aangeboden en al snel kwam het eten en vooral veel drank! We hadden de grootste lol met de locals en vrijwilligers. Tot in de late uurtjes hebben we gedanst, zelfs met de kleintjes op onze schouders. Wat een bijzondere ervaring was dit. Ga je naar een half onbewoond eiland en sta je opeens midden op een feest. Gewoon geweldig!!

Aangezien er om precies te zijn 6 toeristen (incl. ons) waren  konden wij de volgende morgen genieten van een privé strand. Heerlijk beetje snorkelen, zwemmen, strandjutten en genieten van de zon en de rust. Eten kon je doen bij een van de 3 lokale restaurants. Wij kozen voor het restaurant met maar liefst 1 tafel! Later kregen we gezelschap van de 4 andere gasten op het eiland. Na wat gekletst te hebben gingen we terug naar ons hutje waar we al iets klaar hadden gelegd. HOUT namelijk. Michael wilde even pyromaan spelen en kon zich goed vermaken met al het droge hout en bamboe. Sabine vermaakte zich met het lezen van een boek. Het vuur deed het natuurlijk fantastisch, alleen stond de wind de verkeerde kant op en kwam hij recht op ons hutje af. Gelukkig konden we het provisorisch oplossen door handdoeken voor de ramen van ons hutje op te hangen, waardoor de rook in het hutje beperkt bleef.

De volgende dag ging onze boot om 15.00 helaas weer terug naar het vaste land. Voordat we vertrokken nog even genoten van de rust en op de boot terug maakte we nog wat bijzonders mee. De eigenaar van de duikschool is bezig met een project om zeepaardjes te fokken en ze daarna weer uit te zetten. Nu hadden ze er 2 gevangen tijdens het duiken en deze moesten in het broedcentrum goed van bil gaan om daar voor nageslacht te gaan zorgen.

Terug in Sihanoukville hadden we de tijd om snel wat naar binnen te schuiven en toen konden we gelijk alweer de bus in voor een rit van 12 uur naar Siem Reap . Siem Reap keken we beide naar uit. Niet zozeer vanwege de stad maar omdat we Sam en Brian weer zouden meetten en natuurlijk ook omdat we het “8ste” wereldwonder gingen bezoeken, Ankor Wat om precies te zijn. Er zijn toch maar 7 wereldwonderen? Klopt! maar omdat er steeds gesteggeld wordt of dit er nu wel of geen moest zijn noemen ze het ook wel vaak het 8ste wereldwonder.  Angkor wat is een gebied met ongelofelijk veel ruïnes van tempels waarvan de eerste al gebouwd zijn rond het jaar 900. Ze liggen in een straal van 40 km van elkaar en wij hadden er 3 dagen voor uitgetrokken om ze te bezichtigen. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen, dat wij na 3 dagen geen tempel meer konden zien. We waren letterlijk TEMPELMOE! Toch hadden wij deze tijd wel nodig om dit gebied rustig te kunnen bekijken.

Maar voordat we Angkor Wat gingen bezichtigen hadden we eerst nog een ontmoeting staan met onze vrienden uit Aussie. 8 weken geleden hadden wij elkaar voor het laatst gezien. Het was een heerlijk weerzien maar helaas was het nu definitief afscheid nemen want zij gingen richting Thailand en daarna naar huis.

De volgende morgen stond op het programma Angkor wat. Wij zijn natuurlijk niets voor Nederlanders dus we vonden het wel leuk om lekker de fiets te pakken. Wij op de fiets en je zult het nooit geloven…. Na 4 dagen was onze “ (S)Cambodia pech” toch weer terug. Michael zijn fiets hield er mee op. Daar stonden we dan….Gelukkig  zijn er toch nog aardige mensen in (s)Cambodia want we konden iemand zijn telefoon lenen om te bellen naar ons huurkantoortje. Ja, we konden de fiets wel terug brengen, maar de tuk tuk moesten we dan wel echt zelf betalen. Ja, AMEHOELA, dus niet!!!  Gelukkig hadden we Angkor wat bereikt en konden we toch nog wel iets bezichtigen. Angkor wat is de grootste tempel van het complex en is volledig gerenoveerd waardoor je letterlijk je 1100 jaar geleden waant als je even de honderden toeristen weg kunt denken. Na Angkor wat konden we de fiets weer pakken. Dit keer ging Michael op de fiets van Sabine en mocht Sabine als een echte diva meeliften. Wonder boven wonder deed de fiets tijdens het slepen het weer en konden de tocht voortgezet worden. De volgende tempel was de BAYON. Een geweldig tempelcomplex met allemaal torentjes met verschillende buddha hoofden erin verwerkt. Zo bijzonder. Na 3 dagen tempels kijken bleef dit onze favoriet. Toen we ons fietsen weer pakte kwam het (S)cambodia pech weer even langs, want de fietsensleutel brak af in het slot. Gelukkig na wat gefriemel ging het slot weer open. Gelukkig konden we dus fietsend op weg naar de zonsondergang op een berg met uitzicht over Siem Reap en Angkor wat. Eenmaal aangekomen op de berg waren we niet de enigste. Met ongeveer 500 andere toeristen hebben we de zonsondergang bekeken. Als dat niet romantisch is. Na het gezwijmel konden we weer ontnuchteren op de fiets. Toen we ons fietsen terug brachten, deed het huurbedrijfje ook nog moeilijk over het slot. Ja, hadden ze misschien normaal spul mee moeten geven.  Ze wilde ons paspoort niet terug geven. Na honderd keer tot 10 tellen waren we er beide echt klaar. Gelukkig hebben we niet een hele kwade serenade hoeven houden want we kregen uiteindelijk ons paspoort toch terug. Het is en blijft toch (S)Cambodia.

Omdat we redelijk klaar waren met de fietsen hadden we een tour geboekt bij ons hotel om met een tuk tuk de tempels te bezoeken. Op het programma stonden heel maar dan ook heel veel tempels. Van gerenoveerde tot vervallen tempels. Mooie en minder mooie tempels. Hoeveel we er nu eindelijk hebben gezien. Geen idee. Beide zijn we de tel kwijt geraakt. Maar bijzonder was het zeker. Als je bedenkt dat dit tempelcomplex 1100 jaar geleden is gebouwd en bijna nog alles staat, vrij knap staaltje bouwwerk.  Bij deze konden we ook het “8ste” wereldwonder afstrepen, Angkor wat.

De volgende morgen stond op het programma Thailand of beter gezegd Bangkok. Om toch nog een bijdrage te leveren aan (S)Cambodia, hebben wij een schooltje gesponsord. Om de hoek van ons hotel was een klein schooltje waar een man Engelse les gaf aan kinderen, hij deed dit op donatiebasis. Wij konden het niet laten en zijn naar de lokale markt geweest om pennen, schriftjes en stiften te kopen voor deze kinderen.  Toch fijn om dit pech land zo af te mogen sluiten.

Vanuit HCMC hadden we voor het eerst na lange tijd weer eens een bus met als bestemming (S)Cambodia. We gingen in een bus die we 6 weken lang gehaat hadden! Die grote gekleurde toeterende bus die ons steeds van de weg duwde. We moesten er wel weer even aan wennen hoor..
De eerste bestemming was Phnom Penh, een mooie stad met veel tempels en mooie gebouwen, helaas was het ook een stad waar veel armoede heerst en verschil tussen arm en rijk voelbaar is. Blijkbaar was de staf van ons hotel ook arm want de dag dat wij zijn aangekomen zijn we beroofd van Sabine haar telefoon in onze eigen hotelkamer. (helaas pas het begin van veel ellende) Nee, de staf had er niks mee te maken. Yeah right volgens ons waren zij de enigste met toegang tot de sleutel van onze kamer. Uiteindelijk een politierapport laten op maken door de toeristenpolitie maar ook dit ging anders dan we hadden verwacht. We moesten 30$ betalen voor dit rapport, veel geld en het belande ook nog in zijn eigen zak! Toen we vroegen naar een bonnetje, kon dat niet gemaakt worden. Hoezo oplichterij!!!!!  CAMBODIA werd (S)CAMBODIA! Na dit alles kwamen we er ook achter dat Michael zijn lievelings pet was vergeten bij het uitstappen van de bus naar Phnom Penh. Mooie eerste dag en helaas blijft dit pech ons volgend door heel (S)Cambodia lang.

Vanuit Phnom Penh hadden we een scooter gehuurd en we kwamen er al snel achter dat we blij waren dat we niet met “onze” Brian en Sam door Cambodja zijn gaan rijden. De wegen zijn hier nog slechter dan in Vietnam. Op de planning stond de killing fields van Choeng Ek . Voordat we bij de killing fields aankwamen hadden wij nooit gehoord van deze gruwelijkheden die in dit land hadden plaatsgevonden.  Hieronder een kleine opsomming hier van.

Het verhaal van de killing fields van Choeng Ek:
Tussen 1975-1979 was de Khmer Rouge (het rode leger) aan de macht onder het regime van Pol Pot.  De khmer rouge moorden zijn eigen volk uit, totaal zijn er ongeveer 3 van de toen 8 miljoen Cambodjanen vermoord. 17000 mannen, vrouwen, kinderen en baby’s zijn op transport gezet naar Choeng Ek. Hier werden ze vermoord en het moorden verliep op een gruwelijke manier. Omdat kogels te duur waren werden ze met landbouw gereedschap gemarteld en doodgeslagen. Baby’s werden voor de ogen van de moeder letterlijk tegen een boom dood geslagen. De overblijfselen van de doden zijn in massagraven gegooid. Totaal zijn er 129 massagraven ontdekt, 43 zijn er onaangeraakt. Als je op het terrein rond loopt kom je kledingstukken en botten tegen, die door de regenval naar de oppervlakte zijn gekomen. In het midden van het terrein is een stupa met glas gemaakt en hierin zijn 8000 schedels zichtbaar  opgeborgen, gerankt schikt op leeftijd.

Zoals je kunt begrijpen verlieten wij met kippenvel deze plek op weg naar de gevangenis waar de meeste van de getransporteerde van Choeng Ek verbleven. In 1975 werd een middelbare school omgetoverd tot gevangenis door Pol Pot.  De gevangeis kreeg de naam Security Prison 21 oftewel de S-21. In deze gevangenis werden duizenden mensen gemarteld. Als je in de gevangenis loopt zie je in elk klaslokaal een martelbed staan, soms met foto’s van hoe de gevangene er op lag. Ook is er te zien wat voor soort martelwerktuigen ze gebruikte.  Van elke gevangene is een foto gemaakt, soms voor en soms na een marteling. Gruwelijke beelden!! Maar 7 mensen hebben deze gruwelijkheden overleefd. Pfff….

Na deze indrukwekkende dag ging onze reis verder door (S)Cambodia.

Vanuit Phnom Penh gingen we naar Kampot. Kampot was een dorp in een oase van rust. Onze “hotel” lag aan de rivier. We hadden ons eigen rietenhutje. Primitief maar volop genieten.

We hadden ook hier weer een dag een scooter gehuurd om de omgeving te zien. Hier was vooral het authentieke cambodja te zien.  Helaas bleef onze donkere wolk ons achtervolgen, want we werden op onze scooter aangereden. Michael werd op zijn pols geraakt, wat blauwe plekjes verder niks. Later kwamen we erachter dat op dat moment zijn horloge eraf is geschoten. BYE BYE horloge. Vanuit Kampot hebben we de bus gepakt richting Sihanoukville. En daar was natuurlijk ons “geluk” weer want ons “hotel” was vergeten onze bus te boeken. Met enige vertraging kwamen we  aan in het Lloret de Mar van (S)Cambodja. Ook hier hadden we weer een bungalow tot onze beschikking en de eerste nacht was het bij onze buren meteen raak. Om 4 S’ nachts kwam het stel zat en ruziënd thuis omdat de meid een Cambodjaanse had geslagen waardoor de jongen weer met een honkbalknuppel was geraakt. De ruzie ging zo ver dat ze elkaar buiten gesloten hebben, Backpacks leeg gegooid zijn, elkaar letterlijk voor alles hebben uitgemaakt en wij vermoede dat ze elkaar ook nog wat tikken verkocht hebben. Voor even was het wel grappig maar na een uur of 2 waren we er wel klaar mee maar naar vraag of ze wilde kappen wilde ze niet luisteren. Gelukkig hadden ze er na 3 uur genoeg van en kwam de rust terug. Wij betwijfelen of ze na deze reis nog vriendje en vriendinnetje zullen zijn.

Het plan in Sihanoukville was om te gaan duiken maar zoals het al steeds mis gaat, ging het ook hier niet goed.  Sabine had nog steeds last van een blok in haar oor. (kon niet klaren) Na een dokter bezocht te hebben om het zekere weten kwam helaas het bericht NEE je mag niet duiken. Sam en Brian hadden ons verteld over het eiland Koh Rong Samloem. Dit is eiland met, we zullen maar zeggen “1 straat”. 25 huisjes langs het strand met alleen het strand als weg. Een PARADIJS zonder toerisme! Op dit eiland zijn we 2 nachten gebleven maar hier de volgende keer meer over.

Er zijn trouwens 2 dingen die we wel het vermelden waard vinden.

Als eerste, de munteenheid in Cambodja is de riel. Het grappige maar ook het rare is dat ze dat gebruiken als “muntgeld” want ze betalen eigenlijk voornamelijk met de US dollars. Het gebeurt dan ook vaak dat je in 1 betaling met 2 verschillende munteenheden betaald. Alles boven de 1 dollar met dollar en daaronder met de riel. Uit de ATM kun je ook alleen Dollars krijgen. Kortom je hebt als land je eigen munteenheid maar je gebruik voornamelijk die van een ander land?!

Als 2^de, Als je als vrouw mee wilt doen aan de mode trend in Cambodja dan kun je gewoon rondlopen in je pyjama. En niet zomaar een pyjama nee een heuze Hello kitty of met Pinguïns, hondjes of katjes erop. Zie je het al voor je in Nederland dat de buurvrouw naar de supermarkt gaat in der pyjama?