Vanuit Siem Reap wilde we met de eerste bus van 6 uur naar Thailand vertrekken. Op deze manier was de bedoeling om de drukte aan de grens te vermijden maar aangezien we nog in Cambodja waren liep het weer eens anders. We versliepen ons en ruim een uur te laat werden we wakker. Wat wij wel raar vonden is dat het hotel ons niet is komen halen aangezien wij opgepikt zouden worden bij het hotel. Eenmaal beneden begrepen we wat er gebeurd was, er was niemand langs gekomen om ons op te pikken. Omdat ze niet langs waren gekomen hebben we de tickets kunnen omboeken naar die van 8 uur en kregen we ook nog wat geld terug omdat deze goedkoper was. Hadden we toch nog een beetje geluk! Bij de grens waren we zo langs de douane van Cambodja alleen hebben we ruim 3 uur moeten wachten bij de grens van Thailand. Hier hebben we wel een heel gezellig Nederlands stel op leeftijd ontmoet (Joyce en Aad). Door gezellig te kletsen duurde het wachten minder lang en ook de rit van de grens naar Bangkok ging wat sneller. Het busje vanaf de grens was tot de nok toe gevuld met tassen en mensen. Een medereizigster kon dat allemaal niet zo goed hebben en heeft de hele rit zitten puffen, zuchten een klagen dat ze hier niet voor betaald had. Wel te verstaan 7,50!

In Bangkok aangekomen zijn we ruim een uur wezen zoeken naar een hotel dat wij betaalbaar vonden.  Echt overal vroegen ze teveel geld voor of je wilde er je hond nog niet laten slapen. We hadden maar 4 dagen in Bangkok voor onze vlucht naar Bali. We hebben 3 dagen rond gewandeld en gewinkeld in Bangkok. (budgetwijs zonder wat te kopen..) Wat wel heerlijk was is dat we bij een supermarkt uitkwamen. Hier zagen wij normaal uitziende bruine broodjes liggen en later vonden we daar gewone boterhamworst. Even lekker je eigen brood smeren met iets anders als kip, tonijn of ham en “kaas”. Het hoogte punt vooral voor Sabine (Michael had dit al eerder gedaan) was het bezoeken van de Bridge over the river kwai en de tijger tempel. De brug en de spoorlijn zijn gebouwd onder verschrikkelijke omstandigheden in de 2^de wereldoorlog.  Bijna iedereen die er aan mee bouwde is gesneuveld waaronder veel Nederlanders. Na de brug gezien te hebben zijn we met een trein over de spoorlijn gegaan en dan snap je ook wel waarom het zo lastig en zwaar was. Na dit alles gingen we naar de tijger tempel en hier kon Sabine niet op wachten. Hier kun je namelijk op de foto met echte levende tijgers. Toen Michael er in 2006 leken ze plat gespoten zo tam waren ze. Ze zeggen dat het komt doordat ze genoeg eten krijgen. Dit keer waren ze ook veel levendiger als de  vorige keer en dat geeft toch een wat beter gevoel bij het geheel. Als je op de foto gaat met de tijgers moet je aan de hand lopen van een verzorger die je precies overal tussendoor leidt tot je steeds op de juiste plaats bij de tijgers bent. Het is trouwens niet alleen met ze op de foto gaan maar je kunt ze gewoon ook aanraken. Blijft toch wel gaaf bij zo’n machtig beest.

En toen was het al weer tijd om Thailand te verlaten maar over een paar dagen komt dan ook het eerste weerzien met familie op Bali. We gaan daar Annabelle (zus Sabine) en Rob (der vriend) weer zien. Spannend en leuk tegelijk!!