Maleisië

Na een korte vlucht waren we alweer toe aan ons laatste land in Azië, Maleisië. We wilde in Maleisië eigenlijk naar het eiland Borneo om daar te duiken en om de orang-oetangs te zien. Dit bleek echter vanwege de hoge kosten en het niet al te veel tijd niet haalbaar. Dit vonden we beide echt jammer maar het moet allemaal wel reëel blijven. Toen kwam het volgende probleem,  hoe gaan we dan reizen in Maleisië? Normaal nooit zo’n probleem maar nu hadden we geen inspiratie meer. We hadden al zo veel gezien in Azië en we zaten al een beetje met ons hoofd in de 2 volgende avonturen (Nieuw Zeeland en Zuid Amerika). In Kuala Lumpur ging het nog wel want daar heb je de hoogste twin tower van de wereld. Deze heet de Petronas Tower (Naam Olie bedrijf) en is 452 meter hoog. Je kan hier met een tour naar binnen, de tour brengt je tot 370 meter.  Om dit te kunnen doen moet je wel vroeg in de rij staan. Om 9 uur stonden we in een rij van ruim een uur maar uiteindelijk hadden we een kaartje bemachtigd voor 19.00 die avond. Van buiten lijken de torens redelijk hoog maar niet extreem. Toen we eenmaal op de 86^ste verdieping stonden bleek het toch wat anders….andere wolkenkrabbers waren ineens tandenstokers geworden. Ook waren we ineens getuigen van een heus huwelijksaanzoek. Een in onze ogen al de hele tijd zenuwachtig bewegende Zuid Koreaan ging ineens voor onze neus op zijn knieën. Hij vroeg  zijn vriendin ten huwelijk. Helaas zei de vrouw JA. Was toch best grappig geweest (voor ons) als ze Nee had gezegd! J

In Kuala Lumpur hebben we verder niet veel gedaan, vanuit hier zijn we vertrokken met de bus naar het eiland Penang. Deze bus hadden we overigens bijna gemist omdat de trein niet reed en wij met nog 1 minuut op de klok net op tijd aankwamen met een taxi. Op Penang gingen we naar de stad Georgetown. Deze stad is trouwens vernoemd naar een held van NEC, Leroy George die de winnende scoorde in die glasbak J maar dat terzijde. Deze stad staat bekend om zijn mooie kolonistische straten. Iets anders dan wat er in heel Azië te zien is. Maar we konden er niet van genieten. We waren moe en hadden ff geen zin om dingen te bezoeken en dat begrepen we niet van onszelf. Normaal genoten we ervan! We wilde het niet accepteren dat we er nu geen zin in hadden. Na veel erover na gedacht te hebben bleek het ook niet zo raar. We hadden al 4 maanden lang maximaal 4 dagen op 1 plaats geslapen, zijn al meer dan 120 dagen 2 tot 3 keer per dag wezen uiteten, hebben duizenden kilometers afgelegd en hebben vele indrukken opgedaan. Toen we dat door hadden accepteerde we het en zijn we de dag erna gelijk doorgereisd naar het eiland Langkawi om daar verder niet veel uit te spoken. In 5 dagen tijd hebben we 1 dag een scooter gehuurd en verder lekker geluierd in de zon. Even alle indrukken van de afgelopen tijd een plaatsje gegeven. Wat ook wel te vermelden waard is, is dat we een schattige huisje hadden maar wat pas echt schattig was waren de opa en oma die het runde. Tenminste dat dachten wij maar later bleken ze ook een andere kant te hebben. Ze hadden constant ruzie zelfs waar de klanten bij waren. Later heeft oma opa geslagen met een bezem en hij is haar toen achterna gegaan met een schoffel. Oma was gelukkig wel snel weg maar zo maak je wat mee!

Vanuit Langkawi gingen we met een nachtbus naar Melaka en daar gebeurde één van de klote dingen die gebeuren als je reist. We hadden nooit verwacht dat dit in een bus kon gebeuren aangezien ze normaal in bedden leven. We zaten in de bus en al snel had Sab een paar bultjes en wij dachten aan een mug. Al snel vielen we in slaap en tijdens een stop zag sab dat ze veel meer bultjes had gekregen en ze jeukte verschrikkelijk. Na onderzoek van haar kleren kwam ze een bed bug tegen. Na deze vondst dode ze hem gelijk en er kwam allemaal bloed uit. We zijn gelijk op onderzoek uitgegaan en ze bleken in de stoel van Sab te zitten. Dit was slecht nieuws want ze zijn niet zomaar uit te roeien als ze in je kleren en tas zitten. De bed bugs hadden wel een verkeerd moment gekozen want over 2 dagen zouden we naar Nieuw Zeeland vliegen. Het was nog een vrij lange rit en gelukkig waren er achteraan nog 2 stoelen vrij en konden we zonder die beesten daar zitten helaas al wel met de jeuk. Toen we daar zaten zagen we ze wel lopen over de mini backpacks. Wat nu? Tijdens de laatste uren van onze reis hebben we een plan bedacht om ze helemaal uit te roeien en om er voor te zorgen dat ze niet zouden overspringen naar onze grote backpacks. Deze hadden GELUKKIG in het ruim gelegen waardoor deze niet onder zaten. Na deze rit hebben we ons met een taxi aflaten zetten in een hotel en hebben we alle “besmette” spullen in de badkamer gelegd. Gelukkig had het hotel een wasmachine want dat is enigste manier om ze uit je kleren te krijgen. Dat konden we niet doen met onze mini backpacks incl. inhoud  doen maar hier hadden we ook een oplossing voor bedacht. We hadden ze al gelijk in 2 grote vuilniszakken gedaan en deze hebben we een keer of 10 volgespoten met anti insectenspray. En laat ons plannetje nu gewerkt hebben. Na alles 20 keer geïnspecteerd te hebben bleken we er geen last meer van te hebben. WAT EEN OPLUCHTING!! Na dit hele avontuur konden we eindelijk gaan doen waarvoor we naar Melaka gekomen waren. Het Nederlandse stadhuis bezichtigen. De Nederlanders hebben 150 jaar geregeerd tijdens de VOC tijd en daarom staan er wat Nederlandse gebouwen hier. Verder is het gewoon een te toeristisch oord geworden. Altijd zonde.

Toen kwam echt het einde van Azië in zicht want we gingen de volgende dag naar Singapore om daar de vlucht te pakken naar Nieuw Zeeland. Toen we de bus in stapte hebben we natuurlijk onze stoelen eerst aan een grondige inspectie onderworpen of er dit keer geen bed bugs waren. Tot onze opluchting zaten ze er niet en kon de reis beginnen. In Singapore aangekomen hebben we een taxi gepakt naar de luchthaven. Vanwege de bus tijden waren we er al vroeg maar dat is geen straf op deze luchthaven. Ze hebben hier namelijk een zwembad, een kooikarper vijver, een vlindertuin, een bioscoop en ga zo maar door. Wij besloten om naar Bios te gaan. Toch wel apart op een luchthaven. Na de film konden we gaan boarden en stond er een nieuw avontuur op de planning. Een nieuw continent en de ontmoeting met de ouders van Michael..

NEW-ZEALAND HERE WE COME!