Na 15 dagen Galapagos was het tijd om onze weg te vervolgen door Ecuador. We waren nog niet helemaal klaar met het dieren spotten. Ons lijstje voorafgaand aan de reis was voor een groot gedeelte al in vervulling gebracht, toch was er nog 1 grote wens vooral bij Sabine. In Nieuw-Zeeland was er niet voldoende tijd voor om het zuider-eiland te zien waardoor Sabine hier haar kans al mis liep, daarna in Argentinië bleek het niet het juiste seizoen te zijn. Nu ging het er toch echt van komen. We waren in het juiste seizoen en maar een paar kilometer verwijderd waar ze met 100% garantie gezien konden worden. Één van de grootste zoogdieren van de wereld, de walvis. Vanuit Guayaquil vertrokken we richting de kust naar het plaatsje Salinas. In de LP stond het beschreven als een duur resorts vol met toeristen met voldoende mogelijkheid van het zien van de walvissen maar in werkelijkheid moesten we de toeristen zoeken en de resorts waren er in onze ogen ook niet. Daarnaast stond er nergens dat je met een tour naar de walvissen kon. Hoezo totaal het tegenovergestelde. Na enige tijd langs de boulevard gereden te hebben, vonden we een mooi boutique hostel aan het strand voor een goede prijs (na veel onderhandelen). Na dat we waren gesetteld wilde we op zoek gaan naar een tour voor de walvissen, maar dat was toch een stuk lastiger. Of het was erg duur, of het zag er erg onprofessioneel uit of het was gesloten. Na nader inzien bleek ons hostel het aan te bieden en ook nog voor een goede prijs! De volgende ochtend stond onze tour op het programma. Met een man op 10 werden we in een boot gestopt om op zoek te gaan naar de walvissen. Op een gegeven moment zag Sabine een stuk van een walvis. Na in het Spaans geroepen te hebben tegen de kapitein welke richting bleken er meerdere walvissen in de buurt te zijn. Een aantal mochten boven bij de kapitein gaan zitten en dat lieten we ons niet twee keer zeggen. Vanaf deze positie had je nog beter zicht over de gehele oceaan. We kregen meerdere keer zicht op een walvissen groep maar toen we dichterbij kwamen waren ze weg. Na meerdere pogingen kregen we een groep in het vizier en ze waren druk in de weer om indruk te maken op het vrouwtje. De mannen sloegen met hun staarten, kwamen met hun kop boven het water uit en ze maakte zelfs sprongen (helaas hebben we dit niet kunnen vastleggen op een foto). Het is erg indrukwekkend om te zien dat een walvis van meerder tonnen volledig uit het water kan komen, met een echt bommetje als gevolg! Na meerdere walvissen gespot te hebben was het tijd om terug te gaan naar land. Onderweg sprong er een walvis ongeveer naast de boot omhoog. Helaas heeft Michael dit moeten missen omdat hij aan de andere kant van de boot aan het zoeken was. Elke seconde telt op dat moment. Maar wat was het indrukwekkend om elk detail  te kunnen zien van dit gigantische beest.  Weer terug op land besloten we meteen dat we het zeker nog een keer wilde gaan doen, maar nu op een andere locatie. Vanuit Salinas gingen we ons weg vervolgen naar het volgende walvissen plaatsje Puerto Lopez. Na een geweldige route langs de kust kwamen we aan in Puerto Lopez en toen werd het ons meteen duidelijk dat het hier vooral draaide om de walvis! Het dorp had overal walvissen afgebeeld,  het had meer dan genoeg bureaus om een tour te boeken en het had veel meer toeristen dan Salinas. Na een rondje in het dorp gereden te hebben, vonden we een mooi hostel om een aantal dagen te vertoeven. We zijn er wel achtergekomen dat onderhandelen over de prijs van een hostel zeker de moeite waard kan zijn. Het kan je soms echt veel dollars schelen. Na het hostel was het weer tijd om een tour te zoeken. Na vele bureaus afgelopen te zijn bleek er overal ook een snorkeltour in te zitten. Daarnaast was er ook een mogelijkheid om een vogeltour er aan vast te koppelen a la Galapagos.  De vogeltour wilde we zeker niet omdat we de Galapagos net achter de rug hadden. Daarnaast was de snorkel tour ook niet zozeer waar wij de voorkeur aan gaven maar een andere keus hadden we niet. Onze tour stond voor de volgende dag gepland, dus we konden nog even genieten van het heerlijke toeristische dorp! Wij zijn daar altijd zo gek op….niet dus! De dag daarna starten ons tour al heel anders dan de vorige. Hier hadden we een verzamel punt en vanuit daar zou je naar de haven lopen. Hier bleek dat de groep niet 10 personen was maar het dubbele. Allerlei groepen werden samen gegooid om de boot zo vol mogelijk te krijgen. Welkom in een toeristisch kutgat!.  Maar gelukkig hadden wij nog een redelijk plaatsje weten te bemachtigen op de boot. Voordeel van deze tour was dat er een lunch inbegrepen was en dat je een gids kreeg, jammer dat die vent dan alleen maar Spaans spreekt.  Wat wij het belangrijkste vonden was dat we een foto kregen van de springende walvis.  Op een gegeven moment riep de kapitein dat er mensen weer boven mochten plaats nemen, dat lieten wij ons natuurlijk geen tweede keer vertellen. Dus hup naar boven en daar hadden wij weer een Royal seat! Op een gegeven moment hadden we al wat zwemmende walvissen gezien maar de springende was nog niet echt gesignaleerd. We waren met een andere boot druk op zoek toen er een moment was dat onze kapitein koos om een andere groep te volgen. Had hij dat maar niet gedaan. Want in de verte zagen we meerdere walvissen springen en de andere boot lag er letterlijk naast. Onze kapitein heeft nog geprobeerd om op tijd te zijn maar toen we er waren hielden ze op met springen. We hebben op een afstand een beetje mee kunnen genieten maar helaas missen we dus weer de FOTO! Na deze teleurstelling was het al weer tijd om onze snorkeltour te gaan doen. Sabine vond het een beetje te koud maar Michael was er van overtuigd dat het water warm was! Gelijk had hij, want de watertemperatuur was prima in orde, jammer dat het buiten het water dan zo koud is. Bij aankomst aan de wal, konden we maar 1 dingen zeggen: Walvis Check! Na deze bijzonder ervaring werd het al weer tijd om af te reizen naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Onderweg naar Quito hadden we nog 1 stop voor de boeg: het nationaal park en de vulkaan de Cotopaxi.