Onze vlucht ging vroeg in de morgen vanuit het chaotische Bangkok op naar het zonnige Bali, waar het weerzien met de zus van Sabine en haar vriend zou plaatsvinden. Vanuit het vliegveld op Bali zijn we rechtstreeks naar Ubud gegaan, een artistieke plaats vol met kunstenaars. Onze kamer daar is het vernoemen waard, want het was letterlijk een balzaal zo groot. De badkamer was net zo groot als sommige andere kamers die we hadden gehad. Een heerlijke start in Bali! In Ubud zijn we naar het monkey forest geweest. De apen daar waren zo gewend aan mensen dat ze alles behalve verlegen waren. Als je ook maar iets wat op eten leek in je handen had, dan had je het voor je weet een aap op je zitten. Een bijzondere ervaring. Vanuit Ubud konden we het niet laten om Bali te verkennen met de motor. Al snel vonden we twee spiksplinternieuwe motors en voor de prijs van maar liefst 3 euro per dag. Natuurlijk konden we ze voor zo’n prijs niet laten staan!  Uiteindelijk kozen we ervoor om 5 dagen met de motor rond te crossen. Bali is namelijk zoveel meer dan alleen het strand. Onze eerst dag zijn we naar Pemuteran gereden. Deze dag was geweldig om te rijden! We zijn over hoge bergen, langs meren, door kleine dorpjes en voorbij vele rijstvelden gereden. Wederom een route waar je niet snel zal komen als je zelf niet de route bepaald. Pemuteran stond vooral op ons lijstje vanwege het duiken. Je hebt namelijk de kans om haaien en zeeschildpadden te zien. Vanwege ons strakke schema stond de volgende dag al twee duiken gepland. Dit werden onze eerste 2 duiken nadat we ons certificaat hadden gehaald. We vonden het beide best spannend, omdat het dit keer ook om een muurduik ging. Dit houdt in dat het koraal (zeg maar de bodem) niet horizontaal maar verticaal is dus het duiken is dan anders. In het begin was dit even zoeken naar de juiste balans maar gelukkig kregen we snel de flow te pakken en konden we weer heerlijk genieten van het moois onderwater. Michael heeft tijdens één van de duiken ook een deel van een haai gezien. Helaas verdween hij snel uit het zicht waardoor Sabine hem volledig gemist heeft of Michael nu de waarheid spreekt blijft natuurlijk een raadsel.  Ook al klonk hij wel overtuigend onderwater met zijn gespetter en constant omkijkend gedrag.

De volgende morgen moesten we weer verder dit keer gingen we op weg naar Lovina want 3 van de 5 dagen waren al weer verstreken. Tijdens deze rit zijn we onderweg gestopt bij een ‘natuurlijk’ termaalbad midden in de jungle. Voor Michael een beetje aan de warme kant maar Sabine kon heerlijk genieten van deze plek. Daarna zijn we richting een tempel gereden, maar daar aangekomen kwamen we er achter dat we ECHT genoeg tempels hadden gezien. Hoe mooi deze ook was, wij konden er niet meer zo van genieten. We waren uitgetempeld! Aangekomen in Lovina werden we al snel aangesproken door een van de lokale verkopers voor een dolfijnentour, gelukkig bood hij een redelijke prijs dus we hoefden niet verder te zoeken. De volgende morgen zouden we in alle vroegte op een klein bootje de grote zee trotseren op zoek naar dolfijnen. Het geluk stond aan onze zijde want na enige tijd werden de eerste dolfijnen gespot. Helaas waren ze zo snel dat we ze niet in volle glorie konden bekijken maar we hadden ze wel degelijk gespot. De volgende morgen begon de terugweg naar Ubud met nog één hoogtepunt van Bali. De rijstvelden die genomineerd zijn door Unesco. Een geweldige schouwspel van verschillende rijststrappen gevuld met water en de groene rijstplantjes zover als je kunt kijken. Na een korte wandeling door dit unieke verschijnsel kwam het weerzien steeds dichterbij. Na terug keer in Ubud snel een taxi geregeld om richting Sanur te gaan. Sabine ging nu wel heel snel haar zus zien…het aftellen was nu echt begonnen. De zenuwen waren toch wel een beetje aanwezig, hoe zal het weerzien zijn na 4 maanden?  We hadden afgesproken bij het hotel van Annabelle en Rob (zus van Sab en der Vriend). Toen we met het lokale boemelbusje aankwamen was het weerzien tussen de zussen overweldigend. Tranen vloeide rijkelijk en letterlijk de hele straat kon meegenieten van het weerzien. De serveersters van het naastgelegen restaurant genoten kostelijk mee met dit schouwspel. Toen de rust was wedergekeerd zijn we samen heerlijk  gaan eten en konden alle anekdotes van de reis gedeeld worden. Hoe raar het ook klinkt, het voelde niet dat we elkaar 4 maanden niet hadden gezien, de gesprekken werden weer opgepakt die we toen achter hadden gelaten. De volgende dag zijn we met zijn allen richting Kuta geweest om even lekker op het strand te luieren en te kunnen genieten van alle westerse dingen.

En toen was het kerst!  We hebben dit eerlijk gezegd niet zo beleefd. We moeten zeggen dat het ook wel lekker was om al die poes pas een jaartje over te slaan! Het is namelijk best raar om kerst in je korte broek te vieren in een land waar ze niks aan kerst doen i.v.m. ander geloof.  Toch zie je hier en daar wat kerstversiering maar dit is vooral voor de toeristen. Tijdens ons ‘kerstdiner’ werd er zelfs een Balinees in een kerstpak gehesen. Best een grappig gezicht een getinte kerstman.

De volgende dag  stond een klein tropisch eiland op het programma (Gili Air) gelegen naast Lombok. Hier zouden we 3 nachten en 5 dagen verblijven. Op de boot hadden Annabelle en Rob ook voor een versnapering gezorgd, pepernoten. De zak was binnen een kwartier op…Heerlijk.

Gili Air is zo klein dat je in ongeveer in een uur het eiland rond kunt lopen, het enige vervoersmiddel is paard en wagen. Hoe bijzonder is dat. Overal kun je zo de zee inlopen om meteen de onderwater wereld te bekijken want het reef ligt letterlijk aan je voeten. Het water is zo helder dat snorkelen een genot is. De eerste dag hebben we heerlijk gesnorkeld om daarna in ons hutje even te relaxen voor de avond. Helaas werd ons relaxuurtje verstoord door een raar geluid uit de kamer van Annabelle en Rob. Dit geluid was verbonden aan een gecko, deze (grote) gecko stond in de boeken als gevaarlijk en bijtgraag. Sabine was de held en ging op zoek naar dit beesie. Toen ze de kast op zij schoof vond ze de dader. Alleen was hij iets groter dan ze dacht. Dit beest was geen beesie maar een BEEST! Annabelle had maar even de receptie erbij gehaald met de mededeling: “There is a big animal in my room”. Al gauw kwamen de hulptroepen aangesneld, maar toen de kast opzij geschoven werden schrokken ze wel even.  Al gauw werd de handdoek gepakt en kon het vangspektakel beginnen.  Alleen de gecko was iets slimmer want hij vloog de badkamer in, waarna de hulptroepen hem te lijf gingen met een bezem. De hulptroepen zijn zonder kleerscheuren naar buiten gekomen, dat kon de gecko niet zeggen. Hij gaat voortaan zonder staart door het leven. Nadat de staart was gevangen in plaats van de gecko bleef deze nog enkele minuten rondspartelen op ons terras, net een kip zonder kop.  Echt te grappig! Niet alleen voor de gecko was dit een avontuur wat hij nooit zal vergeten maar ook voor Annabelle en Rob. Toen we s’avonds terug keerde naar de kamer hoorde we de gecko weer, dit keer wel buiten maar de kamer werd sindsdien tot op de millimeter nauwkeurig doorzocht. De volgende dag stond op de planning twee duiken voor ons. Annabelle en Rob zouden ons op de tweede duik vergezellen om te snorkelen. Toen we ons padi haalde hadden we een ‘dit wil ik onderwater-zien—lijstje’ met onder andere haaien, schildpadden en roggen. Onze eerste duik werd onze wens vervuld en kregen we ze letterlijk alle drie te zien. Een haai van geschat 1,70 meter lang, een rog en wel 8 echte lomp grote zeeschildpadden daarnaast hebben we ook een humpheadparrotfish gezien (google maar even). We kwamen in extase uit het water, wat kon dit nog overtreffen. Onze tweede duik hebben we nog meer zeeschildpadden gezien en een inktvis maar in verhouding met de eerste duik was deze saai! haha. Annabelle en Rob hebben tijdens het snorkelen ook zeeschildpadden gezien, hun wens was ook in vervulling gegaan. De dagen daarna hebben we heerlijk geluierd en het eiland verkend, de tijd vloog helaas waardoor de terugreis alweer in zicht kwam.  Toen we op de boot stonden te wachten kregen we ook nog een gratis douche, we waren tot op de onderbroek doorweekt waardoor we ook nog een gratis striptease hebben gegeven op de boot. Altijd leuk voor de medepassagiers. Met een klein busje (geschikt voor 8 personen) waar we uiteindelijk met 9 personen in moesten waardoor we letterlijk opgestapeld zaten bereikte we Sanur weer.  De dagen voor oud en nieuw hadden we niet veel uitgespookt behalve dat Sabine en Annabelle naar een kapper en beautysalon zijn geweest samen met de moeder van een vriendin/vriend van Annabelle en Rob.  Zij is indo en verblijft altijd enkele weken op Bali samen met haar man. Sabine was al 4 maanden niet meer naar de kapper geweest en haar haar was inmiddels wel dood geworden. Eigenlijk wilde ze wachten tot Nieuw-Zeeland maar voor deze prijs en met hulp van Ciska heeft ze het toch gedaan. Uiteindelijk werd er in de kapperszaak Nederlands-Balinees-Engels gesproken om de juiste coupe te bereiken maar het resultaat mocht er wezen. Die avond zijn we ook naar een motorshow geweest, veel omgebouwde motoren een lust voor het oog. Oudejaarsdag kwam er aan, geen oliebollen en lekker hapjes maar chips en kerstkransjes. Nadat iedereen opgedoft was (een korte broek en shirtje J ) konden we een taxi gaan regelen op naar Kuta. In kuta was het al aardig druk en het feest kon al snel beginnen. Na eerst wat rondgelopen te hebben kozen we er uiteindelijk voor om op het strand te gaan zitten met ons eigen drankvoorraad. Alleen waren we zeker niet want heel Bali leek wel op het strand te zitten.  Romeinsekaarsen van 1,8 Kilo werden er vanuit de hand afgestoken waardoor we soms moesten opletten dat we niet werden geraakt door een vuurwerk. Om 23.45-23.50 werd er overal  vuurwerk afgestoken en was het een groot spektakel. Om klokslag 12 kusten wij elkaar een gelukkig nieuwjaar maar niemand deed met ons mee. Vrij bijzonder vonden wij. Om 00.10 was iedereen verdwenen op weg naar een van de vele feesten. Uiteindelijk hebben wij de stad ook onveilig gemaakt en hebben we ook nog even het thuisfront gebeld (voordeel was dat ons netwerk niet overbelast was en dat jullie nieuwjaar nog niet was aangebroken). Toen de hemel openbarste, hebben we een taxi gepakt richting Sanur. De dagen tot het afscheid begonnen zich aan te dringen. De laatste dagen hebben we veel geouwehoerd, geknuffeld, lekker geluierd, gegeten en we hebben zelfs nog een tempel bezocht ondanks dat we uitgetempeld waren.  We hadden van Ciska te horen gekregen hoeveel we ongeveer moesten betalen, maar geen taxi vond dit redelijk. Uiteindelijk hebben we een boemelbus (lokaal vervoer voor in de stad) gevraagd of hij ons wilde brengen en ja hoor voor iets boven de prijs zaten wij in ons eigen bussie op weg naar de tempel. Rob kon helaas niet mee omdat hij wat ziekjes was maar Belle wilde de tempel graag zien. Dus hoe uitgetempeld wij waren, een tripje is altijd leuk. Aangekomen bij de watertempel was het letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. De meerderheid was moslim en voor vele waren wij de attractie, twee blonde dames en een kale. Dat is voor hun vrij uniek en daarom wilde ze dit vastleggen voor hun familiealbum. Vele familiefoto’s  later kwamen we moe en voldaan terug in ons boemelbussie.

De volgende dag vlogen wij richting Maleisië en Annabelle en Rob naar Nederland. Het afscheid kon niet meer uitgesteld worden. Na veel kusjes en knuffels en de nodige traantjes zaten we in de taxi op weg naar ons laatste land in Azië, Maleisië!

Belle en Rob, Bedankt voor de leuke dagen in Bali, we zullen jullie missen tot over een aantal maanden……